Op fietsvakantie in de Vogezen met Rudi Rides stond afgelopen herfst voor het eerst op de kalender en het was een groot succes. Met name de combinatie van de gezonde man/vrouw mix, een klein gezelschap, en een moderne Franse gîte was een succes. In de accommodatie was al het nodige hersteleten en drinken ruim aanwezig. De maaltijden staan op gezette tijden klaar en zijn altijd vers, met niet te vergeten de croissants bij het ontbijt. Buiten de maaltijden moet er gefietst worden en de routes zijn ook perfect uitgestippeld.

Aankomst

De deelnemers legden de reis naar de Vogezen vlak onder Epinal vlot af. Op zondag deden wij er zelf 7 uur over vanaf Utrecht, inclusief lange koffiepauzes. Dit betekende ook dat het meerendeel van de deelnemers in de namiddag zelfstandig een ronde gingen fietsen om de omgeving te verkennen. Voor deze aankomstdag had ik een korte route van 35 kilometer uitgezet. Vanwege het mooie weer en dat het niet vlak was, kwam iedereen bezweet en dorstig terug. Gelukkig lag dan de koelkast al vol en werd er geproost op de eerste rit en het begin van de vakantie!

De dag afsluiten met een driegangen diner

Na het opfrissen was het alweer tijd voor het diner. Het diner dat met zorg gemaakt is door de chef van het huis. Dit bestond altijd uit drie gangen. Eerst een bijzondere soep, meestal uit eigen moestuin, gevolgd door een eiwitrijk hoofdgerecht, en dat werd afgesloten door een huisgemaakt dessert. Aan elk dieet of allergie is gedacht. En omdat een Franse maaltijd niet kan zonder een goed glas wijn, was dit ook beschikbaar. En voor de ‘gewone’ wielrenner: een koolhydraatrijk speciaalbiertje.

De briefing

Nadat de buik rond was gegeten werd de route voor de volgende dag erbij gepakt. We bespraken de gewenste starttijd, of er nog bepaalde wensen voor restaurants waren, en natuurlijk het profiel van de etappe. Met Komoot is het ideaal om een link te delen zodat iedereen met deze app hetzelfde profiel heeft. De geschatte beweegtijd in Komoot komt niet altijd overeen met het niveau van de fietsers, maar als je na de eerste etappe weet op welk schema je rijdt, doe je dat de andere dagen ook. Zoveel informatie over hellingpercentages, steile stukken, pauzeplekken en onverwachtse bochten onthoudt niemand allemaal, dus werd het de dag erna rustig herhaald zodat iedereen op zijn/haar gemak was.

Op volle maag starten

Het ontbijt bestaat uit alles wat je maar kunt wensen voor ontbijt. Vooraf is de bestelling doorgegeven bij de bakker, om verspilling te voorkomen. Elke dag verse croissants en pain-au-chocolat, gecombineerd met vezelrijke producten zoals echt brood, muesli, granola, havermout, en natuurlijk de goodies zoals fruit, yoghurt, noten. En koffie, heel veel koffie :)…

Kleding op de fiets

Daarna de route. En dan is altijd de vraag: kan de korte broek echt aan? En het antwoord is bijna altijd ja. Met als opmerking: eventueel beenstukken voor de afdaling. Wat is het heerlijk om in de herfst in de Vogezen te fietsen. We hebben maximaal 26 graden gehad, en minimaal 13 graden (in de vroege ochtend). De weergoden zijn ons goed gezind geweest en we hebben zelfs een kleurtje gekregen – voor wat het waard is met de winter in aantocht.

Bouw de fietsroutes om goede restaurants heen

Sommige enthousiastelingen hadden al een korte rit erop zitten, maar de eerste fietsroute gaat over 4 heuvels, met percentages van 5-6 procent. Dit was voor iedereen goed vol te houden. Aan het begin moesten sommigen nog wennen aan het schakelen, want je gebruikt de versnellingen heel veel in de Vogezen. We bereikten na 40 kilometer Maison d’Annie, en dit werd voor iedereen de favoriete stop. Een enkele keer kwamen we er twee keer op een dag, en anderen wilden op de laatste dag nog speciaal heen en weer naar deze plek voor een overheerlijke bosbessentaart met een goede espresso.

Zware rit naar Planche de Belles Filles en Ballon d’Alsace

De dag erop moet het dan gebeuren. De route is langer, er zitten bijna 2x het aantal hoogtemeters in, en de hellingspercentages zijn hoger dan de dag ervoor. De fietsroute bestaat uit drie bergen. De eerste (Ballon d’Alsace) is een regelmatige klim van 9 kilometer met een percentage van 7%: goed te doen dus. Daarna volgt een prachtige afdaling naar Giromagny. De bomen zijn hoog, de verkleuring van de bladeren is geweldig: groen, oranje, bruin en geel gaan naadloos in elkaar over hoe verder je afdaalt. Wauw! Echt geweldig om te zien. Ik maak een paar foto’s maar focus me verder op de weg en om een aantal deelnemers daaltips te geven: wat is je houding, hoe snijd je een bocht aan, waar kijk je naar?

Deel twee van de koninginnenrit

Na de korte pauze fietsen we naar de voet van de Planche de Belles Filles. De begeleider van vandaag heeft voor iedereen nog wat te eten en drinken bij zich, zodat niemand een hongerklop krijgt halverwege de tweede klim. Vol goede moed begint iedereen aan de klim. De berggeiten zijn zo weg, maar vertragen ook als ze het zware stuk na 500 meter tegenkomen. De onervaren fietsers gebruiken de breedte van de weg om zigzaggend een weg omhoog te banen. Gelukkig eindigt dit zware stuk en kunnen de benen heel even op adem komen, maar niet voor lang. Iemand besluit te stoppen na het tweede zware stuk: niet handig zo blijkt want de benen denken dat ze klaar zijn en op de fiets komen na de pauze is nog lastiger. Met hangen en wurgen komt iedereen toch boven. Dat is mooi, maar nog niet genoeg. De derde berg (Ballon Servance) is welliswaar op papier eenvoudiger, maar na 60km en bijna 1500 hoogtemeters kan een kilometer over 11.1% toch het allerzwaarst zijn.

De bezemwagen verlegt je grenzen

Gelukkig blijft de bezemwagen in de buurt en blijft deze in contact met ons om iemand op te halen als de benen leeg zijn. Eén keer in de afgelopen reizen is dat gebeurd, en het was voor deze deelnemer een moedige keus om te stoppen. De rest heefst stuk voor stuk de derde klim ook gefietst. Zelfs mijn oudste deelnemer die deze week 70 is geworden kwam boven en vertelde dat hij nog nooit in zijn leven zo moe was geweest na een fietstocht. En dat is toch het mooie: met een bus achter je kun je altijd afstappen, maar kun je dus ook blijven zitten, omdat je al onderweg bent. Iemand vertelde dat zij mentaal al tien keer was afgestapt, maar de benen bleven doorgaan en zo kwam ze boven, zonder ook maar één buitenlandse ervaring op de fiets te hebben gehad.

En dat is ook het mooie van zo’n reis en zo’n groep. Iedereen helpt elkaar en je vindt krachten die je normaliter niet vindt of die je niet aanspreekt. Dus die bezemwagen is zeker het laatste zetje. Handig!

Crêpes eten bij Gerardmer

Voor de groepen die een extra dag hadden konden we ook naar Gerardmer en omgeving. Hier zit onder andere een heel gaaf bospad (route forrestier) en ook een Col Grosse Piere. Even verderop zijn ook de Hohneck en Schlucht, maar vanwege de verspilde krachten op de andere twee dagen hebben we die links laten liggen en in plaats daarvan een extra lange stop bij de crêperie gehad, waar we in T-shirt met ons gezicht in de zon even genoten van alle mooie indrukken de afgelopen dagen. Heerlijk.

De laatste dag in de Vogezen

Voor de laatste dag is een kleine etappe gepland. Een rondje van twee uur, met een taartje tussendoor, zodat iedereen iets na het middaguur weer in de auto naar Nederland zit. Hoe ideaal is het, als je rond deze tijd vertrekt, dat de spits in Nederland voorbij is als je daar na zessen aankomt! Je kunt dus zo doorrijden en om nog net een late avondmaaltijd te scoren en op tijd in je bed te liggen. Dat is wel het voordeel van een vakantie zo dichtbij. Op dezelfde dag fietsen in de bergen, als in je eigen bed slapen thuis en niet je ritme aan hoeven passen. Dat is de Vogezen in een notendop.

Ben jij er bij in de meivakantie?

Ben jij er ook bij volgend jaar? Van 5-9 mei organiseren we een meivakantie naar de Vogezen met dezelfde ingrediënten. Klik hier voor meer informatie en om je vrijblijvend in te schrijven.